Με ρίζες που φτάνουν μέχρι τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδας, η Ναταλία Καποδίστρια κουβαλά στην ψυχή της όχι μόνο ιστορία αλλά και τέχνη. Η συμμετοχή της στην ταινία του Γιάννη Σμαραγδή «Καποδίστριας» δεν είναι απλώς ένας ρόλος· είναι μια συγκινητική σύνδεση με το οικογενειακό της παρελθόν. Ως ηθοποιός με ξεχωριστή παρουσία και εσωτερική δύναμη, μας μιλά με ειλικρίνεια για τη διαδρομή της στον χώρο της υποκριτικής, τις προκλήσεις και τα όνειρά της. Μια συνέντευξη που αποκαλύπτει τη βαθιά της σύνδεση με τον πολιτισμό και την ελληνική ταυτότητα.

Κυρία Καποδίστρια, υποθέτω ότι σας ρωτάνε συνέχεια, αλλά θα ήθελε και το δικό μας κοινό να μάθει. Πώς νιώθετε που το επίθετό σας κρύβει μια από τις σπουδαιότερες χρονικές περιόδους στην ιστορία της χώρας μας; Έπαιξε ρόλο το επίθετό σας στη διάρκεια της ζωής σας; Σας καθόρισε ή σας καθορίζει σαν άνθρωπο; Το νιώθετε «βάρος»; Μιλήστε μας για αυτό.

Καθώς δεν έχω μνήμη ή εμπειρία από το να μη φέρω το συγκεκριμένο επίθετο, ειλικρινά δεν ξέρω αν το δεδομένο αυτό έχει επηρεάσει –και κατά πόσο– τη ζωή μου. Βρίσκω θετικό το ότι ασχολήθηκα και έψαξα τη συγγένεια αυτήν αφού πέρασε αρκετό διάστημα από την εφηβεία μου. Θέλω να πω ότι είχα την τύχη να μη φορτωθώ στους ώμους μου αυτό το επίθετο –στα πρώτα μου χρόνια– σαν μια βαριά κληρονομιά, αλλά να καταγραφεί εντός μου σαν ένα αναπόφευκτο δεδομένο. Θα ήθελα να πιστεύω –όσο ρομαντικό κι αν ακουστεί– ότι ο κάθε Έλληνας που αγαπάει την πατρίδα του και πονάει την ιστορία της νιώθει τον Ιωάννη Καποδίστρια ως πατέρα της νεότερης Ελλάδας, από τους πρωταγωνιστές μιας λαμπρής σελίδας της εποποιίας της και συνάμα μιας αδικαίωτης ακόμη παρακαταθήκης…

Αν μπορούσατε να καθίσετε για έναν καφέ με τον Ιωάννη Καποδίστρια, τι θα τον ρωτούσατε; Θα μιλούσατε για τη σημερινή πολιτική; Σας απασχολεί η σημερινή πολιτική και κοινωνική δράση του τόπου μας; Έχετε ενστάσεις για αυτή;

Σίγουρα θα τον ρωτούσα για τον πατέρα του και τη μεταξύ τους σχέση, για τα χρόνια των σπουδών του στην Ιταλία και τις φιλίες του εκείνη την περίοδο, καθώς και για εκείνες τις τελευταίες ημέρες της ζωής του, πριν από το γεγονός της δολοφονίας του.

Θα ήταν ενδιαφέρον να άκουγα τη γνώμη του για την πορεία της Ελλάδας αυτά τα 200 χρόνια της νεότερης ιστορίας της. Φυσικά και με απασχολεί η πολιτική κατάσταση στη χώρα μας. Πιστεύω πως παγκοσμίως είναι τόσο ασταθείς οι διεθνείς ισορροπίες, ώστε κάθε έλλογος πολίτης, αν μη τι άλλο, μόνο ενστάσεις μπορεί να έχει για την πολιτική σήμερα! 

Μιλήστε μας για τη συμμετοχή σας στη νέα ταινία του Γιάννη Σμαραγδή, η οποία είναι αφιερωμένη στον πρόγονό σας Ιωάννη Καποδίστρια.

Στην πολυαναμενόμενη ταινία του Γιάννη Σμαραγδή «Καποδίστριας» συνεργάστηκα με την ομάδα του καστ στα γυρίσματα της Κέρκυρας. Επίσης, θα συμμετάσχω ως ηθοποιός σε έναν «μικρό αλλά χαρακτηριστικό ρόλο»!

Είναι μεγάλη χαρά και τιμή να έχω παρακολουθήσει την εξέλιξη αυτής της ταινίας τουλάχιστον εδώ και 5 χρόνια. Ένα μακρύ ταξίδι που επιτέλους δείχνει να φτάνει στο τέλος του. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο κύριος Σμαραγδής, ίσως να άξιζε να γραφτεί ένα βιβλίο κάποια στιγμή για τον αγώνα που δόθηκε προκειμένου να γίνει και να ολοκληρωθεί αυτή η ταινία.

Η επαγγελματική πορεία σας είναι καθαρά καλλιτεχνική. Ηθοποιία, σκηνοθεσία, θέατρο, σινεμά. Τι σας οδήγησε σε αυτή; Είναι κάτι που το θέλατε από μικρή; Τι σας ώθησε να γίνετε καλλιτέχνιδα;

Δεν θυμάμαι να είπα κάποια στιγμή στα μικρά μου χρόνια πως θέλω να γίνω ηθοποιός. Σίγουρα μου άρεσαν οι θεατρικές δραστηριότητες στο σχολείο. Είχαμε μια εξαιρετική φιλόλογο, τη Γιούλη Αγγελίδου, καθώς και την ηθοποιό Λήδα Τασοπούλου, που είχαν αναλάβει τον λεγόμενο «θεατρικό κύκλο» στο σχολείο που πήγαινα, στη Σχολή Χιλλ. Εκεί αντιλήφθηκα πως μου άρεσε η «πληθυντικότητα» της θεατρικής πράξης και η συγκέντρωση που απαιτείται για να μπεις σε έναν ρόλο. Τα υπόλοιπα ήρθαν μόνα τους, ίσως και κάπως τυχαία. Μπήκα στη σχολή του Εθνικού και ανοίχτηκε ένας δημιουργικός δρόμος, με τα πάνω του και τα κάτω του, που με έφερε ως εδώ, ύστερα από 40 χρόνια πορείας! Σαν να ήταν χτες που ξεκινούσα ή, από την άλλη, σαν να ήταν πολύ παλιά…

Έχετε επιλέξει να ζείτε μόνιμα στην Κέρκυρα. Ένα νησί με πλούσια ιστορία, τουρισμό αλλά και φυσική ομορφιά. Όμως αρκετά μακριά από την καρδιά της πολιτιστικής και πολιτισμικής δράσης της χώρας, την Αθήνα. Σας έχει δικαιώσει η επιλογή σας αυτή;

Δεν έχω μετανιώσει για την απόφασή μου να εγκατασταθώ στην Κέρκυρα τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο που το επέλεξα. Πέρα από καθαρά προσωπικούς και οικογενειακούς λόγους που συντέλεσαν στο να ληφθεί μια τέτοια απόφαση, είχα ανάγκη να βρω μια μεγαλύτερη ελευθερία στον τρόπο που δημιουργώ και να επαναπροσδιορίσω τη θέση μου και τη σχέση μου με το επάγγελμα. Και αν η Κέρκυρα δεν είναι ένας τόπος με πλούσια πολιτιστική δραστηριότητα για τα δεδομένα μιας επαγγελματία ηθοποιού με 25 χρόνια καριέρας, όπως ήμουν εγώ όταν έφτασα στην Κέρκυρα το 2011, εντούτοις έδωσα και πήρα πολλά όλα αυτά τα χρόνια στο πλαίσιο πολιτιστικών και καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων. Ανέλαβα τα θεατρικά εργαστήρια του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κέρκυρας, δίδαξα θέατρο και κινηματογράφο στο δημόσιο ΙΕΚ, έφτιαξα παραστάσεις με τους ντόπιους ερασιτέχνες και ετοίμασα παραστάσεις με μονολόγους από κείμενα που αγαπώ. Συνεργάζομαι με τους τρεις δήμους της Κέρκυρας, την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων και άλλους πολιτιστικούς φορείς του νησιού και νιώθω πως προσφέρω ουσιαστικά ως άνθρωπος του πολιτισμού. Σε λίγες μέρες ανεβαίνει στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κέρκυρας μια δική μου θεατρική διασκευή του διηγήματος του Χρήστου Δούλη «Λαντία». Σκηνοθετώ και ερμηνεύω τον ομώνυμο ρόλο. Η ζωή του κάθε καλλιτέχνη είναι μοναδική και η κάθε πορεία πρωτότυπη και «χειροποίητη», ζυμωμένη με πολύ πόνο, μόχθο, κλάμα, ιδρώτα και αγώνα. Όταν νιώσω πως είναι η ώρα να επιστρέψω στην Αθήνα, θα το κάνω…

Πώς είναι η Ναταλία Καποδίστρια στην καθημερινότητά της; Αν περιγράφατε τον εαυτό σας με τρειςλέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;

Δραστήρια, πειθαρχημένη, δημιουργική.

Συνέντευξη-επιμέλεια: Κατερίνα Γκρίτζαλη, Δ/ντρια Σύνταξης, stentoras.gr

                                    Ράνια-Κλειώ Κουρή, Γραφίστας, skywalker.gr-Εργασία στην Ελλάδα

Share this post